Και τι σημαίνει για τους περισσότερους αυτό:
Αν είσαι μουσικός για παράδειγμα, θα πρέπει να υπηρετείς το είδος που ο άλλος έμαθε από εσένα να ακούει. "Πάμε να ακούσουμε Βλαδίμηρο" λέει και θέλει να ακούσει για παράδειγμα Ελληνικό Ροκ. Παίρνει λοιπόν την κοπελιά του (μάτσο σικ) και πάνε στο φανταστικό κέντρο και ο Βλαδίμηρος παίζει Νταντά Πανκ και στο τέλος ρεμπέτικα χασικλίδικα και λίγο από The Cure...
Πατάτα ο καλλιτέχνης.Όπως και στις δισκογραφικές δουλειές πχ... ο πρώτος δίσκος είναι Alternative Rock με αγγλικό στοίχο και κάποιοι την έχουν καταβρεί. Πάνε να πάρουν τον επόμενο να φτιαχτούνε κι άλλο και τρώνε κι άλλη καυτή, κατ αυτούς, πατάτα. Είναι πανκ με ελληνικό στοίχο και τραβάνε τα μαλλιά τους. Το επόμενο έντεχνο ελληνικό και το επόμενο blues και το επόμενο διασκευασμένα ρεμπέτικα σε ντίσκο...
Αποτέλεσμα;
Χάνεις το κοινό σου έτσι αγαπητέ, αναφώνησε η τσατσά του σούπερ άιντολ και στα καπάκια έφαγε στη μάπα το γιαούρτι.
Άμα θες να κάνεις καριέρα κάντην μόνος σου, εσύ ξέρεις, εγώ δεν θέλω διότι είμαι ο ίδιος καριέρα και παίζω τη ζωή μου, τη βγάζω έξω βόλτα...
Το ίδιο συμβαίνει και με τους ποιητές, με τους ζωγράφους και τα λοιπά. Το κοινό θέλει να αγοράσει τον τάδε που ξέρει ότι πουλάει το έτσι. "Θα πάω στον Θανάση και θα φάω κεμπάπ. Για όσπρια θα πάω αλλού".
Τι κατάρα, τι καταστροφή!
Φαντάζεσαι να είχε βγάλει ο Τσιφόρος βιβλίο Dark Wave? Ποιος θα τον άκουγε; Θα πέφτανε πάνω του να τον κατασπαράξουν οι κριτικοί και ο Νίκος Ρίζος μαζί και ο χουντικός ο Σταυρίδης μαζί.
Μόνο που ο Θανάσης, δυστυχώς δεν είναι καλλιτέχνης.
Αλλά είναι εμπορικός ο άτιμος κι ας κάνει μάπα κεμπάπ, τον ξέρουν και οι πέτρες, σαν την Αννούλα τη Βύση...
Βρύση.
Ε, θα σε βρίσει.
Ο πελάτης εννοώ και άντε να του το κάνεις λιανό.
Οπότε έχεις δυο επιλογές: Ή να κάνεις του κεφαλιού σου και να πεθάνεις πιθανότατα στην ψάθα, ή να μπεις σε κάποιον συγκεκριμένο χώρο, κλίκα, μπιτσιμπίκα και να γλείφεις κώλους, ή να παίζεις μια ζωή τα ίδια τραγούδια με κάποια ακόρντα και στοίχους παραλλαγές, ή να μείνεις στάσιμος και να γίνεις κι εσύ κεμπάπ, καρπούζι και κεφτές.
Προσωπικά αποφάσισα να κάνω ότι μου λέει η καρδιά μου και ότι να ναι και να μην έχω πελάτες, αλλά να έχω φίλους.
Προς το παρόν επιβιώνω, σε πείσμα των πολλών που χρόνια τώρα προσπαθούν να μου κάνουν το κεφάλι ντολμά.
Και μου δίνει δύναμη το γεγονός ότι υπάρχουν κι άλλοι!
Σύντροφοι θα νικήσουμε!
Ως το τέλος ασυμβίβαστοι και τρελοί!
Τα κεμπάπ και τα μαχαίρια
Άντε κάποτε αλλάζουν χέρια
Τα σημάδια τους αφήνουν
Που πονάνε και δε σβήνουν
Βάρεσε με, φτύσε με, ξεφτίλισε με
Χώσου μέσα μου και βίασε με
Σαν ξινό κρασάκι ξέρασε με
Ένα κεμπάπ δε φτάνει, φέρε σεφταλιά
Σκάψε μου τώρα μνήμα, με ναρκωτικά
(έντεχνη διασκευή)
...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου