Μία μέρα σαν όλες τις άλλες
Διαφορετική υπό μίαν έννοια
Υπό μίαν άλλην ανυπόφορα βαρετή
Τα σύρματα εκπέμπουν απογοήτευση
Ο αέρας χλωμός σαν το πρόσωπο που είδα τελευταία στο σταθμό
Με αυλάκια
Για να περνάει από μέσα τους ο χρόνος
Μαστίγωμα
Να σου θυμίσω τα τελευταία σου τα λόγια
Τις τελευταίες σου λέξεις πριν φύγεις
"Δεν θα την περάσω ποτέ εκείνη τη γραμμή"
Ψέλιζες καθώς την περνούσες
Και χάθηκες στον σκοτεινό ορίζοντα
Έμεινα εκεί βουβός
Να κοιτώ
Καθώς το αίμα μου άδειαζε στα πόδια μου εμπρός
Μέσα από της χαραμάδες αυτής της απρόσμενης απώλειας
Και ήρθε πια
Η βασανιστική επίγνωση να μου πει
Πως πάντα ήμουν μόνος
Κι ας ένιωθα γύρο μου τις σκιές
Την αντανάκλαση της ζωής κάποιων άλλων
Ή απλά την αντανάκλαση ενός καυτού τίποτα
Σαν την ηδονή
Σαν κάτι που θα ήθελα
Και θα το έκανα ανάγκη
Επιλογή;
Τυχαίο γεγονός;
Το πεπρωμένο;
Θαρρώ πως όλα είναι μαλακίες
Και πως χαράμισα χρόνο πολύ για να παρατηρώ και να νιώθω
Αφού όλα είναι κρυμμένα εκεί μέσα
Πρέπει να ναι αρκετά
Στη μουσική
Φαντάζουν...
Μία απώλεια για κάθε επένδυση
Μαγκούφη μασκαρά
Κράτα τα πόδια σου δυνατά
Θα χρειαστεί να τρέξεις
Να παραβγείς
Και να ξεφύγεις
Τον ίδιο σου τον φαύλο εαυτό
Μερικά δευτερόλεπτα ακόμα
Κράτα την αναπνοή σου
Και να είσαι σίγουρος
Ότι τότε θα σκάσεις
Ότι θα σκάσεις
Θα σκάσεις
"Ποιήματα νεκρά και ζωντανά"
Δρ Βλαδίμηρος
Λειψία 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου